اثربخشی درمان نگهدارندۀ متادون بر کاهش رفتارهای پرخطر و پیشگیری از عود مصرف مواد در مردان معتاد ساکن شهر کرمانشاه، سال 1395

مقدمه:درمان نگهدارنده با متادون یکی از رایج­ترین روش‌های درمانی اعتیاد است. شواهد متناقضی از اثر متادون بر رفتار و شناخت وجود دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر درمان نگهدارندۀ متادون بر کاهش رفتارهای پُرخطر و جلوگیری از عود مصرف مواد در مردان معتاد شهر کرمانشاه بود. مواد و روش‌ها:تحقیق از نوع نیمه­تجربی با طرح پژوهش پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ مردان مبتلا به اعتیاد از بین مراجعه­کنندگان به مرکز ترک اعتیاد زاگرس شهر کرمانشاه در سال 1395 بود که بر اساس معیارهای ورود به پژوهش و پرسشنامه پیشرفت درمان از تعداد 2476 نفر بیمارانی که دارای بالاترین نمرات بودند، 100 بیمار با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به­ صورت تصادفی به گروه­های آزمایش و کنترل (50=n) تقسیم شدند. گروه آزمایش متادون درمانی را دریافت نمود اما گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. اطلاعات با استفاده از روش‌های آمار توصیفی، تحلیل کوواریانس و آزمون مجذور کای تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین نمرات رفتارهای پُرخطر سوء مصرف­کنندگان مواد در گروه آزمایش و گروه کنترل، تفاوت معنی­داری وجود دارد (05/0>p)، به­این معنی که درمان نگهدارندۀ متادون تأثیر معنی­داری بر کاهش رفتارهای پُرخطر و جلوگیری از عود مصرف مواد در مرحلۀ پس‌آزمون گروه آزمایش داشته است. نتیجه‌گیری: درمان نگهدارندۀ متادون به عنوان یکی از روش‌های مناسب برای ترک مواد و ماندگاری و کاهش رفتارهای پُرخطر می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.